Leestijd: 5 minuten
Toen François in 2011 bij James Hardie, toen nog Fermacell, binnenstapte als hoofd technische dienst, trof hij een fabriek met enorme potentie, maar met weinig structuur.
“Het productieproces was toen ook al mooi, maar niet gestructureerd”, vertelt François.
“Ik kwam uit een omgeving waar alles strak georganiseerd was. Hier moest daar echt nog aan gewerkt worden. Dat was even wennen, maar het was ook een interessante uitdaging die ik graag wilde aangaan”.
Samen met het team zette hij stap voor stap een stevige basis neer: onderhoudsplannen, magazijnbeheer, preventieve controles en meer systematiek. Niet alles in één keer, maar continu en met aandacht. En het werkte. De machinebeschikbaarheid groeide van 83% naar 93%.
“Als je mij in 2011 had verteld dat we dat zouden bereiken, had ik je niet geloofd”.
“Ik ben een verbinder. Ik wil samen processen verbeteren.”
Projecten met impact
Door de jaren heen werkte François mee aan een reeks verbeterprojecten, groot en klein. Soms was het puur technisch, zoals de complete persombouw, waarbij in slechts tien weken een volledig nieuwe persinstallatie werd neergezet. Soms ging het om innovatie in het productieproces, zoals de bouw van de hybride calcineerfabriek. Soms juist om duurzaamheid, zoals het recyclingproject waarin grondstoffenstromen efficiënter werden hergebruikt.
Een van zijn meest geliefde projecten was juist veel mensgerichter: de ontwikkeling van de balkenlegger voor het transport van grootformaat platen. Een ergonomische oplossing voor werk dat jarenlang met de hand werd gedaan, en die het werk voor operators aanzienlijk lichter en veiliger maakte.
“Operators legden jarenlang balken met de hand. Dat was zwaar en belastend. We hebben samen met verschillende partijen gezocht naar een oplossing. Uiteindelijk lukte het met een lokale firma. De blijdschap onder de operators, dát is waar je het voor doet.”
“Dat vind ik misschien wel het mooiste: met elkaar iets bedenken dat écht verschil maakt voor de mensen in de fabriek”
Wat al deze projecten gemeen hebben? Het zijn nooit soloprojecten, maar het resultaat van intensieve samenwerking. Bij de persombouw werkten engineers, leveranciers en operators wekenlang zij aan zij. Het recyclingproject vroeg vooral om slim denken in processen. En bij de balkenlegger ging het juist om luisteren naar de mensen op de werkvloer, testen, aanpassen, opnieuw proberen.
“De interactie met operators, engineers en collega’s van allerlei disciplines geeft mij energie”.
“Mijn rol? Verbinden. De juiste mensen bij elkaar brengen en samen doorzetten”
Een nieuwe rol, nieuwe focus
Op een gegeven moment merkte François dat de dagelijkse operationele leiding én daarnaast grote projecten samen te veel werden. De functie werd gesplitst. Hij richt zich nu volledig op projectmanagement en procesverbetering.
“Ik word wat ouder, en ik wil in het weekend ook gewoon kunnen ontspannen. Nu kan ik projecten beter begeleiden en er écht al mijn aandacht aan geven”.
Daarnaast ondersteunt hij Duitse collega’s op de productielocatie in Münchehof, Duitsland, waar de bedrijfscultuur net even anders is.
“In Nederland zijn we toch wat directer. Soms confronterend, maar altijd samen de deur uit. Dat vind ik mooi.”
Buiten de fabriek
François is geboren en getogen Nijmegenaar en woont inmiddels al 30 jaar in Wijchen, samen met zijn vrouw, twee inmiddels jongvolwassen kinderen en een Border Collie.
Werken bij een internationale organisatie betekent soms meer regels, meer processen en minder snel schakelen. Dat vindt François soms jammer, maar hij ziet vooral de winst.
“Het is professioneler geworden. En dat hoort bij groei en innovatie”.
